Aan het begin?

 

Al gaf de intake haar het vertrouwen om met het traject te beginnen, toch maakt ze nog een licht nerveuze indruk als ze in het klooster in Denekamp arriveert voor de eerste sessie. Uiteraard stel ik haar op haar gemak met een heerlijk kopje koffie, wat lekkers van de Zusters van het Franciscushuis en de vraag: ‘Gaat het?’ ‘Eh, jawel hoor, maar ik vind het nog wel een beetje spannend!’ ‘Waarom? Vraag ik haar.

 

‘Nou, ik hoef hier geen toneel te spelen, dat had ik allang gezien, dus ik sta wel aan het begin van een pittig traject’ antwoordt ze eerlijk. ‘Aan het begin? Vraag ik haar.  Volgens mij ben je al op de helft!’ ‘De helft? Hoezo?’ vraagt ze verbaasd. ‘Jij hebt het lef om eerlijk naar jezelf te kijken, dat is de moeilijkste stap. Niet voor niets noemen ze dat in het Oosten ‘De tijger omhelzen’. Die moed heb jij al getoond. Je wilt ze de kost niet geven die daar op hun sterfbed nog niet aan zijn begonnen…’

 

En zo begon ook zij, met hernieuwde moed, de ‘spiegel-therapie’. ‘Maar zijn we niet állemaal spiegels voor elkaar, alle mensen?’ vroeg ze me later. ‘Absoluut’ antwoordde ik, maar niet elke spiegel lijkt mij even zuiver. De meeste zijn lachspiegels in mijn ervaring. Niet voor niets zeggen kinderen vaak ‘Wat je zegt, ben je lekker selluf!’ Socrates’ idee!

 

 

 

De kunst is om intuïtie te ontwikkelen voor heldere spiegels; mensen die je eerlijk laten zien zoals je bent. Al kan dat, sóms, ook confronterend zijn; maar als het vanuit vriendschap en liefde komt, voel je dat en helpt het je uiteindelijk verder. Lijd je bijvoorbeeld aan halitose, zullen steeds meer mensen afstand van je nemen. Maar een échte vriend of vriendin attendeert je daarop.

 

Zo schonk ik zelf in het begin in mijn kantoor van het prachtige klooster in Enschede bijvoorbeeld oploskoffie… Wiener Melange, vond ik toen lekker, echt waar! Tot een goede klant, voor het eerst bij mij op bezoek, na de eerste slok een vies gezicht trok. ‘Is toch lekkere koffie?!’ vroeg ik. ‘Nee Harry, dit ís geen koffie!’ Toen begreep ik pas waarom zelden iemand een tweede kopje wilde. ‘Doe maar een glaasje water’… Uiteraard meteen een Jura gehaald en daarna schonken we drie keer meer koffie! Ook een klant die klaagt, is goud waard! Hij of zij is je bedrijf, dus ook jou, namelijk toegedaan. Net als je goede vrienden. Koester hen, en wat die ‘lachspiegels’ betreft? Tja, wat zal ik zeggen… laat je de kop…