“Vraagt een HR-manager”

Onlangs hield ik een presentatie. Het was een presentatie zoals ik al vele malen heb gehouden. Geen van de aanwezigen twijfelt aan mijn inzet voor de mensen die mij worden toevertrouwd, maar altijd krijg ik weer de vraag: “Hoe kom je toch tot die resultaten?! Mevrouw had toch een fobie? Meneer had toch een burn-out en zou de WIA in?” Tja, hoe ik dat bereik, dat wordt ook tijdens mijn presentaties niet altijd even duidelijk.

Soms houd ik een presentatie in ons prachtige klooster voor 100 mensen, soms 10, nu voor circa 25 HR-managers voor regionale organisaties. Het was een informatieve en levendige bijeenkomst met nadien een borrel in onze kantoren en een etentje bij onze buurman. Wat een heerlijk beroep!

Na circa een half uur, stelde de HR-directeur van een grote overheidsinstelling een interessante vraag. Hij verzuchtte: “Harry, ik word zo moe van al die psychische klachten, het neemt maar toe en toe, ligt dat dan allemaal aan ons, ligt dat altijd aan het werk?”

De groep viel stil. Ik liet de stilte even aan en liep naar hem toe en zei: “Klaas, het ligt nóóit aan het werk!” Ik overdrijf, weet het, maar in Nederland kan het, met onze wetgeving, zelden of nooit aan het werk liggen. “Echter,” zo vervolgde ik “soms kiezen mensen het verkeerde werk…” en daar ligt dan vaak de oorzaak van hun problemen.

Gemiddeld zoekt 1 op de 5 werknemers die bij ons voor een traject komen na afloop ander werk. Passend werk. Werk waarin ze hun talenten en passie wél kwijt kunnen. Het is aan u als werkgever de keuze hoe belangrijk u het vindt dat uw medewerkers goed in hun vel zitten en daarnaar actief te handelen.

Het effect daarvan?
Tja, dat zien we dagelijks om ons heen, toch?!