Peacetime Mindset

Peacetime Mindset:   Care and Share

 

 

This section in English for all my brothers and sisters on this beautiful planet.

 

Unlike the secretary-general of the NATO, I would like to call upon you for a Mindset of Peace.

This world is meant to be a paradise, for all of us. As Gandhi taught us (and scientifically proven), this world offers enough for everybody’s need, but not for greed. As energy flows where attention (and intention) goes, our thoughts and desires create our future. And our children’s! So please, long for peace and share your love and friendship wherever you can.

 

 

 

Why would we harm others, and thus ourselves?! Because narcissistic leaders in golden castles tell us to? Sending others into death and despair? Because the ‘enemy’ is different? In appearance, or from another nation, other religion or whatever they come up with to spread fear?! To divide us and profit from it?

Being a man myself, I can tell you: these are not real men! They are truly very sick and need psychiatric treatment. We are all one family. All religions, and humanism too, talk about loving your neighbors and literally it means to re-connect (Latin: re-ligare). So, please, wherever you are in this beautiful world, listen to your heart, care and share. For instance this message. Or a friendly smile, a piece of bread, a little help or whatever you can share.

 

Happy Christmas and peace for all of my brothers and sisters, and especially all our children!

Charlie Chaplin

Dit schreef Charlie Chaplin in mijn geboortejaar toen hij 70 werd:

“Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, begreep ik dat ik steeds weer en bij iedere gelegenheid, op het juiste moment en op de juiste plaats ben. Dat alles wat gebeurt goed is. Vanaf dat moment heb ik rust.
Nu weet ik dat men dat VERTROUWEN noemt.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, kon ik accepteren dat emotionele pijn en lijden slechts waarschuwingen voor me zijn, dat ik niet mijn waarheid leef. Nu weet ik dat men dat AUTHENTICITEIT noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, ben ik ermee opgehouden naar een ander, beter leven te verlangen.
Ik kon zien dat alles om me heen een uitnodiging is om te groeien. Nu weet ik dat men dat RIJPEN noemt.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, ben ik ermee opgehouden mezelf van mijn vrije tijd te beroven. Ik ben opgehouden met het bedenken van geweldige projecten voor de toekomst. Op het moment doe ik slechts dat wat me vreugde en plezier brengt,
 waar ik van hou en wat mijn hart blij maakt.
Op mijn manier en in mijn eigen tempo.
Nu weet ik dat men dat EERLIJKHEID noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, heb ik me bevrijd van alles dat niet gezond voor me was.
Van eten, mensen, dingen en situaties,
van alles dat me steeds maar weer naar beneden trok, weg van mezelf.
In eerste instantie noemde ik dat gezond egoïsme, nu weet ik dat het ZELFLIEFDE is.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, ben ik gestopt met altijd gelijk willen hebben.
Daardoor heb ik me steeds minder geïrriteerd. Nu weet ik dat men dat NEDERIGHEID noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, heb ik geweigerd nog langer in het verleden te leven en me zorgen te maken om de toekomst.
Nu leef ik alleen nog maar in het ogenblik, daar waar alles gebeurt.
Zo leef ik op dit moment iedere dag en noem het BEWUST ZIJN.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
begreep ik dat mijn denken me klein en ziek kan maken.
Op het moment dat ik mijn hart liet spreken echter werd mijn verstand, mijn denken, een belangrijke partner.
Deze verbinding noem ik nu DE WIJSHEID VAN HET HART.
We hoeven niet meer bang te zijn om ons bloot te geven. Ook hoeven we geen conflicten met onszelf en anderen te vrezen: zelfs sterren botsen weleens op elkaar en juist daardoor ontstaan er weer nieuwe. Nu weet ik: DAT IS HET LEVEN…

Machteloos gevoel?

 

Over de kracht van íeder mens

 

‘Niets kan geïsoleerd bestaan’ zo leerde Krishnamurti ons. We zijn allemaal van elkaar en de aarde afhankelijk. Dankbaarheid naar de aarde en elkaar is de simpelste weg naar geluk. Niet alleen de aarde maar ook veel mensen delen de vruchten van hun talent zo maar met ons. Delen is dé scheppingswet, alles wordt voortdurend gedeeld.

Door de vruchten van jouw specifieke talenten te delen, creëer je geluk voor hen. En daarmee voor jezelf. In een tijd waarin we lijken te worden overspoeld met de ene ‘crisis’ na de andere, voelt menigeen zich machteloos. Vooral zij die naar liefde en broederschap verlangen, een betere wereld, voor iedereen.

 

Machteloos? Niets is minder waar! Onderschat nooit het effect van jouw manier van leven, jouw voorbeeld! Elke blik, élke actie, élk woord, élk gebaar, élke euro die je uitgeeft, kan verdeling brengen. Of verbinding. Angst of Liefde. Aan jou de keuze.

 

Nu we de zoveelste crisis achter ons hebben, is het wellicht goed om er iets van te leren. Hoe je daar ook over denkt, één ding is zeker, een universele waarheid; angst is een slechte raadgever. In mijn column ‘Consistent incontinent’  kon je lezen hoe het je blik vernauwt, je ‘dom’ maakt en daarmee je keuzemogelijkheden beperkt. Elke dictator*, van welke signatuur dan ook, weet dit. Als er voortdurend angst gezaaid wordt, en je slechts één kant van welk onderwerp dan ook hoort, dan is het oppassen geblazen en tijd om zélf waar te nemen en te onderzoeken. ‘The only thing we have to fear, is fear itself’, Franklin D. Roosevelt.

 

 

 

 

Kortom, wát er ook gebeurt, wees verstandig, maar niet bang. Leef jóuw leven, zo gezond mogelijk (bijvoorbeeld a.d.h.v. mijn boek) maar bovenal in liefde. Deel het goede, én focus je op het goede. Je oogst immers wat je zaait…

 

 

 

*) De hoopgevende visie van socioloog Martha Beck over hun én onze toekomst: https://youtu.be/Xz9IJMMWP4M

Wat zoek jij: je gelijk of je geluk?

 

Wat is voor jou belangrijker: je gelijk of je geluk?

 

Inmiddels een bekend citaat van Jezus van Nazareth. Wellicht helpt onderstaand verhaal jou de goede keuze te maken.

 

Sessiekaart 01

 

 

 

De kikker

Ingezonden brief van een bezorgde jonge moeder

 

Als je een kikker in kokend water gooit – springt ie van schrik uit de pan. Maar als je een kikker in koud water zet en dat langzaam aan de kook brengt, zal hij sterven.

Ik voel me momenteel als die tweede kikker.

De glijdende schaal waarop we ons collectief al bijna 2 jaar begeven, waar elke keer de grens van wat we ‘normaal’ vinden opschuift, er zijn dagen als deze waarop ik bang ben voor dat kokende water. Niet eens alleen voor mezelf, maar voor mijn dochter. Haar toekomst.

 

Soms wou ik dat ik het nog geloofde, dat het allemaal echt alleen maar over de pandemie gaat, we gewoon allemaal even geprikt moeten worden en dan alles weer normaal wordt. Maar langzamerhand is er bijna niemand meer in mijn omgeving die dat nog gelooft – en ik helaas ook niet meer. Of moet ik zeggen gelukkig? Want we kunnen nú nog uit die pan met heet water springen. Toch?

Een QR maatschappij. Voorwaardelijke vrijheid. Vaccinatie schade. Uitsluiting. Discriminatie. Polarisatie. Oneindig hoge staatsschulden. Macht van pharmaceutische industrie. Polarisatie. Maatschappelijke ontwrichting. Diepe depressies. De lijst is pijnlijk en bijna onuitputtelijk. En niémand van ons die dit 2 jaar geleden voor mogelijk had gehouden. 2 jaar… Kun je nagaan waar we over 10 jaar staan als er niet nu iets verandert.

En elke keer als iemand dan kritiek levert op het beleid, krijg je onvermijdelijk de vraag “ja maar, jij wilt toch ook niet dat de zorg overbelast wordt en er mensen overlijden?”

Nee. Natuurlijk niet! Misschien ben ik juist daarom wel kritisch. Want als ‘t over gezondheid zou gaan, zou er geïnvesteerd worden in gezondheid. Niet in IT. Niet in handhaving. Niet in God knows what – behálve in de zorg. Om te huilen vind ik het.

 

 

Het moment dat ik echt definitief m’n geloof in onze politiek verloor, was ergens aan t begin van de herfst. Het QR paspoort stond op de rol, en de oppositie in Den Haag steunde de het beleid MITS afgesproken werd dat ‘t paspoort alleen voor Corona gerelateerde zaken gebruikt zou worden. De coalitie weigerde. Ofwel: ‘t paspoort waarvan we denken dat ‘t ons helpt uit deze pandemie te komen, is niks meer dan een vrijbrief richting controle en voorwaardelijke vrijheid in brede zin. En dat was niet  de laatste enge wetswijziging die er doorheen geduwd is door onze vrienden in Den Haag. While we were sleeping.

Ik ben opgegroeid in vrijheid. Heb ik niet voor hoeven vechten. Niks voor hoeven doen. Ik kreeg het gewoon toen ik geboren werd. Wat een luxe. Maar dat is natuurlijk niet altijd zo geweest. Onze vrijheid is zwaar bevochten. Door alle generaties voor ons. Ga ik dan nu werkelijk gewoon toe kijken hoe we allemaal als kikkers in dat water blijven dobberen, onze vrijheid ons ontnomen wordt en onze kinderen op zullen groeien in een wereld waar vrijheid geen geboorterecht meer is?

 

Ik wil die pan uit!  Wie volgt?

 

Maria

 

 

 

 

 

 

 

IFOH Award 2012

Op 12-12-12 was Harry Grob-Trainingen ‘gastvrouw’ (mijn onvolprezen secretaresse Feya had de organisatie op zich genomen) van de uitreiking van de prestigieuze IFOH Award 2012. Deze prijs wordt jaarlijks uitgereikt aan een organisatie in de Benelux die zich voor haar medewerkers op een bijzondere manier inzet op het gebied van zingeving en gezond werken. Dit jaar kreeg voor het eerst een Twents bedrijf de prijs: Euromouldings uit Nijverdal. Een hele eer, en, naar mijn mening, geheel terecht.

De jury roemt Martin Essink, managing director van Euromouldings, omdat hij leiding geeft aan zijn bedrijf met open en eerlijk samenwerken als focus. Met de nodige Twentse bescheidenheid nam hij de prijs op 12 december in ontvangst. Hij vroeg zich af of hij de prijs wel terecht kreeg: “nog lang niet alles gaat perfect”! Gelukkig bleek perfectionisme geen selectiecriterium te zijn van de jury onder voorzitterschap van dr. Maurice de Valk van Intermedic. Van cruciaal belang voor de toekenning van de prijs aan Martin Essink is zijn intentie om in zijn bedrijf op een andere manier samen te werken dan volgens het ‘money driven’ Angelsaksische model. Volgens het IFOH is de enige oplossing voor de wereldwijde crisis het teruggaan naar waarden als eenvoud, waardering voor elkaar, verantwoorde producten op de markt brengen en eerlijk delen. Bestuurslid drs. Dirk van Mulligen van Coherent Solutions hield dan ook een pleidooi voor terugkeer naar kleinschaligheid, waartoe  Eckart Wintzen, maatschappelijk verantwoord ondernemer avant la lettre, ons in de tachtiger jaren al opriep.

Martin Essink, rasechte Tukker, vond de eer bijna te veel. Hij roemde naast zijn medewerkers, “we doen het allemaal samen”, in het bijzonder zijn persoonlijke coach,  Sietske Biesmeijer van People-Coaching. “Zij heeft veel voor me betekend”. Ook noemde hij Martine Weghorst en Anja Hartgerink van Metalektro Personeelsdiensten. Zij hebben het proces naar beter en anders leren samenwerken begeleid. Met ongenoegen, Tukkers eigen, vonden zijn medewerkers “al dat geproat niet nodig, gewoon wark’n!” en zagen zij immens tegen de verandering op. Echter, uiteindelijk heeft het een ieder veel gebracht. De medewerkers hebben elkaar veel beter leren kennen en de nieuwe samenwerking werpt zijn vruchten af in het resultaat van Euromouldings. Het zal niemand verbazen.

Hét bewijs voor mij dat Martin Essink en Euromouldings de prijs echt toekomt, bleek bij zijn dankwoord: hij gaf de prijs door aan de vrouwen van Metalektro. Chapeau!

Na het officiële deel hebben we gezellig geborreld en inspirerende ontmoetingen en gesprekken gehad in onze kantoren. Een bijeenkomst als deze, een ontmoeting van ‘kindred spirits’, is voor mij het zoveelste bewijs dat de wereld, en ook onze bedrijven/organisaties aan het veranderen zijn. Van money naar value driven, van hebzucht naar delen.

Dat we dát nog te veel nalaten, is m.i. de enige werkelijke crisis. Gandhi zei het al: “This world offers enough for everybody’s need, but not for greed”. Harvard University heeft inmiddels wetenschappelijk aangetoond dat er voldoende voedsel, water, energie etc. is voor een ieder mits we onze instituties ‘sustainable’ inrichten en eerlijker delen.

Heel toepasselijk eindigde Maurice de Valk de bijeenkomst met de woorden van prof. Paul de Chauvigny de Blot van Nyenrode: “We komen hier met niets en we vertrekken met niets. Het vergaren van bezit kan dus niet de zin van het leven zijn”.

Depressie Gala

Op Blue Monday, en de dag van het Depressie Gala, graag je aandacht voor de tips van Marilyn Tam (www.marilyntam.com) tegen S.A.D.:

Seven simple ways to beat the Seasonal Affective Disorder (najaarsdepressie). You can find it in the Huffington Post and on her site: www.marilyntam.com. For short in Dutch:

  • Ga naar buiten
  • Beweeg
  • Spendeer tijd met mensen van wie je houdt
  • Eet gezonder, o.a. meer groente en fruit
  • Wees dankbaar
  • Help anderen
  • Lichttherapie

Werkstress kost geld

Het is weer vaak in het nieuws: de kosten ten gevolge van stress op het werk (TNO). ‘Oude wijn in nieuwe zakken’, we weten dat allemaal toch al lang? Kennelijk wachten we nog steeds te lang met het aanpakken van de oorzaak. Hoe kan het anders in uw organisatie? Meer succes én gelukkige medewerkers?

Balans of Balanceren!

Paar tips hieronder:

  • Niets mis met ‘hart werken’, zolang je het maar met een ‘T’ schrijft
  • Is je werk je hobby? Super! Echter, als het je énige hobby is, dan zit je in de gevarenzone! Je zinnen regelmatig verzetten en voldoende tijd voor ontspanning zijn ‘a must’!
  • Zet uw glaasje water NIET op het bureau, maar op de vensterbank. U rekt zich meerdere keren per uur heerlijk uit (bureaustoelen zijn daar heel geschikt voor), staat op, tuurt even uit het raam en neemt een slokje water. Waarom? Ik leg het u graag uit in mijn trainingen. Probeer het maar eens een week en ervaar al vast het verschil!

Beste tip: ga in gesprek met Harry en vraagt u af waarom u, of uw medewerkers, zo veel stress heeft dan wel niet lekker in uw vel zit. De oorzaak aanpakken is het enige wat op termijn blijvend succes genereert!

Zo heurt het eigenlijk!

We maken minder ‘schone’ zaken mee, maar vaak ook hele mooie. Een klant van ons, Cogas uit Almelo, stuurt een medewerker naar Weer in Balans, terwijl de betrokken medewerker  halverwege het trainingstraject met pensioen gaat. De HR-manager zei daarover het volgende: “De beste man heeft ruim 40 jaar keihard voor ons gewerkt, nauwelijks verzuim gehad ondanks dat hij veel in zijn leven heeft meegemaakt. We willen graag dat hij gelukkig zijn pensioen in gaat. Ook dat beschouwen we als onze verantwoordelijkheid”. Zo heurt het eigenlijk!

Wetenschappelijk onderzoek effecten HGT®

Het onderzoek, in het bijzonder gericht op het meten van de lange termijn effecten van ons werk, is inmiddels afgerond. Het gehele rapport ligt ter inzage in ons kantoor. Echter, de belangrijkste resultaten wil ik u niet onthouden. In tachtig procent van de onderzochte casussen bleek ook op lange termijn het effect van onze behandeling nog steeds ‘aanmerkelijk’ te zijn. Bij de overige twintig procent bleek dat ‘enig effect’ te zijn. Gelet op de over het algemeen complexe casuïstiek waarmee wij te maken hebben  (‘als niets heeft gewerkt, is er altijd Harry nog als laatste redmiddel’), is het een resultaat waar wij heel tevreden mee zijn, om niet te zeggen trots op zijn.

Eén van de reacties in het rapport: “Ik ga niet naar Harry, ik ben toch niet gek?”, aldus een cliënte wiens manager Harry Grob Trainingen aanbeveelt. Schoorvoetend gaat ze uiteindelijk akkoord en komt, in ‘afgesloten’ toestand, bij ons binnen. Na een half uurtje voelt ze zich steeds meer op haar gemak en opent zich: “En precies op dat moment stelt Harry mij een vraag die me recht in mijn hart raakt!” vertelt ze de onderzoeker. Enkele maanden later, na de training Weer in Balans gevolgd te hebben, zegt ze: “Ik ben mijn werkgever eeuwig dankbaar dat ik naar Harry Grob mocht!”.