Peter Holtkamp van Centric

Peter Holtkamp van Centric

over de trainingen van Harry Grob

Peter Holtkamp, Regio Manager Noord en Oost-Nederland van Centric, maakt regelmatig gebruik van onze diensten. Wij vragen hem wanneer hij daartoe besluit.

“Ik verwijs mijn medewerkers naar Harry Grob – Trainingen in drie situaties:

a. indien ik merk dat een medewerker minder productief wordt en toch heel erg druk lijkt te zijn. Ze zijn dan niet meer in staat om hulp te vragen en te accepteren. Hierbij heb ik een externe partij nodig.

b. Voor ons bedrijf is productiviteit en aandacht voor de kwaliteit van het personeel erg belangrijk. Toch ontkomen ook wij er niet aan dat medewerkers uitvallen met psychische en psychosomatische klachten. Deze medewerkers stuur ik naar de training Weer in Balans.

c. Tevens vind ik het goed om ons managementteam te scholen in preventie (training: Balans of Balanceren). Leidinggevenden leren dan te anticiperen op signalen van medewerkers en zij krijgen meer zicht op hun eigen rol.”

Wat maakt Harry Grob-Trainingen ‘anders’?

“Ik geloof in Harry’s individuele aanpak. Bovendien is Harry als ervaringsdeskundige goed op de hoogte van de verschillende problematieken en hij gebruikt onorthodoxe methodieken die snel en tot een duurzaam resultaat leiden.”

Hoe ervaren uw medewerkers de trainingen van Harry Grob?

“Uitsluitend positief. Na aanvankelijke aarzeling is die na het intake gesprek volledig weg. Het is natuurlijk nogal wat om je problemen bespreekbaar te maken met iemand die je nauwelijks kent. Harry geeft deze mensen een handvat voor de rest van hun leven. “

Welke effecten hadden de trainingen op het functioneren van uw medewerkers in de dagelijkse werkpraktijk? “Erg goed. Als automatiseerder zijn we een no-nonsense bedrijf en wij verwachten ook dat onze medewerkers deze mentaliteit hebben. Dit lijkt in eerste aanleg in tegenspraak te zijn met de wijze waarop Harry Grob acteert, maar niets is minder waar. De medewerkers die de training hebben gevolgd, zijn sterk gegroeid in hun output en creativiteit.”

Het verhaal van… Christel (37)

Het verhaal van… Christel (37)

Door mijn werkgever, een zorgverzekeraar, werd ik 5 jaar geleden doorverwezen naar Harry Grob. Door het beëindigen van een relatie van 20 jaar had ik toentertijd allerlei lichamelijke klachten gekregen. Na een behoorlijke stressperiode, die ik dacht kranig doorstaan te hebben, klapte mijn lijf letterlijk dubbel van de pijn. Toen ik tot rust was gekomen zocht de stress een uitweg via mijn lijf: een stressaanval op mijn alvleesklier.

Mede door fysieke en psychische traumatische ervaringen in mijn jeugd heb ik mij als kind aangeleerd, als een soort afweermechanisme, om buiten mezelf te treden in extreme stresssituaties. Ik heb daardoor een soort persoonlijkheid ontwikkeld die tot het uiterste doorgaat. Ik was niet in staat om te luisteren naar mijn lijf. Om signalen te leren oppakken raadde de bedrijfsarts mij in 2005 aan om de training Weer in Balans bij Harry te volgen.

In mijn dagelijkse leven op elk gebied, werk en privé, heb ik nog altijd veel baat van Harry’s training. Dagelijks doe ik nog steeds de ademhalingsoefeningen en af en toe neem ik de tijd om tai ji oefeningen te doen. Ik kom dan tot rust en op zulke momenten analyseer ik mezelf en mijn leven. Gaat het nog zoals ik wil? Hoe kan ik dingen aan- en bijsturen? Ik heb en houd nu de regie over mijn leven door steeds te analyseren en mij af te vragen of ik nog in balans ben. Het kost me geen enkele moeite. Integendeel, het levert mij alleen maar veel energie op. Het resutlaat er er ook naar in mijn werk; ik heb inmiddels driemaal een promotie gemaakt en ik volg allerlei opleidingen om mij verder te ontwikkelen. Ook groei en groei ik persoonlijk, wat ik vooral merk in mijn privéleven. Ook mijn naasten om mij heen zien en ervaren dat. Samen met hen geniet ik daarvan en daardoor wordt mijn leven dagelijks verrijkt.

Dank daarvoor, Harry. Iedereen kan ik aanbevelen, zelfs als daartoe geen directe noodzaak is, om de training Weer in Balans te volgen. Het is een investering voor je leven. Het is mijn oprechte advies aan een ieder.

Christel – HBO medewerker zorgverzekeraar – Weer in Balans – 2005

Het verhaal van… Nicole (37)

Het verhaal van… Nicole (37)

Een tussenevaluatie, zo luidde de opdracht. Makkelijker gezegd dan gedaan. Al een week lang houdt het me bezig. Allerlei gedachten tuimelen door mijn hoofd. Waar moet ik beginnen? Ik zet The Corrs op met ‘Old Town’ en begin maar gewoon te schrijven. Over mijn ervaringen, mijn gevoelens, mijn weerstand. Over opmerkingen die me zijn bijgebleven, over woorden die me hebben geraakt. In werking gezet door Harry die, zoals een trainer betaamt, je nooit de oplossing aanreikt. Nee, die moet je zelf vinden. Maar een zaadje zaaien doet hij wel. Alleen moet jijzelf zorgen voor de juiste samenstelling van de mest, het water en de zon.

Dus pak ik mijn kruiwagen en ga op zoek naar de ingrediënten voor de mest. Onderweg reikt Harry mij de spade aan. Een zonnestraal doorbreekt het wolkendek. Ik blijf even staan en adem in door mijn neus, druk mijn tong tegen het verhemelte en adem weer uit door mijn mond. Door mijn voeten vloeit de energie van de aarde en ik voel mij ontspannen. Ik geniet, terwijl ik word overspoeld door een zachte loomheid. En het echte werk moet nog beginnen!

De wind ruist door de takken van de eeuwenoude eik: een boom met de wortels diep en stevig in de grond, de stam wijzend naar de hemel, maar met de kruin flexibel in de wind. Die boom krijg je niet zomaar tegen de grond en ik leun er even tegenaan. Terwijl ik mijn ogen sluit, zoek ik de stilte in mijzelf. Maar een stem maant mij aan de kruiwagen weer op te pakken. Nog even geen tijd voor de stilte.

De tocht gaat weer verder. Ik voel de massiefheid van de handvatten in mijn handen, hoewel de kruiwagen nog leeg is. Een eendagsvlieg zoemt voorbij, zich niet bewust van zijn laatste moment op aarde. Hij geniet met volle teugen en zijn vleugels absorberen het zonlicht. En terwijl hij zich te goed doet aan een druppeltje nectar, springt een kikker op uit het riet, zijn prooi tegemoet. Het leven gaat veel te snel voorbij, schiet het door mijn hoofd. Zo snel als die gedachte in mij opkwam, zo snel verwerp ik haar weer. Ik wil niet door haar beperkt worden. Want elke seconde die ik door die wetenschap treur, is een seconde niet ten volle geleefd. En wat is immers tijd? De enige tijd is prioriteit! Tijd is niet belangrijk. Nee, ikzelf ben belangrijk.

Ik lach zachtjes in mijzelf als ik Harry zijn tai chi-oefeningen zie doen. Ik bewonder hem om de rust die hij daarin vindt. Maar het is niets voor mij, ik voel me er zeer ongemakkelijk onder. Ik maak mijn keuze en besluit deze handreiking langs mij heen te laten gaan. Sporten doe ik ook niet. In plaats daarvan zet ik de kruiwagen neer en rek me uit, van top tot teen, de vingers priemend in de lucht. Heerlijk. Ik voel dat ik leef. Mijn leven is van mij.

Dan kijk ik in de kruiwagen. Nog steeds leeg. En tegelijkertijd zo vol. Vol met bewustwording, vol met ontwaakte inzichten, vol met geluk. Ik realiseer me dat ik een gezegend mens ben. En misschien ligt daar de sleutel tot de rust. Ik heb mijzelf, met al mijn tekortkomingen, maar ook met al mijn mooie eigenschappen. En van fouten maken word ik alleen maar sterker, ik moet ophouden ze te gebruiken voor het voeden van mijn onzekerheid. Ik ga zitten en staak het gevecht met mijzelf. In mijn ogen wellen dikke tranen op. En dan is er geen houden meer aan. Hoe meer ik ze wegwrijf, hoe groter de waterval wordt. Uiteindelijk laat ik los en spoel mijn ziel schoon. En vóór mij lest een zaadje zijn eerste dorst.

Of ik mijn doelstelling haal? Ik weet het niet.

Maar weet je, eigenlijk kom ik zo langzamerhand tot een heel ander inzicht. Ik ben gewoon blij met mijzelf. Ik heb mijn tekortkomingen, zoals ieder ander, maar dat geeft niet. Ze maken me compleet, ze maken me mens, ze maken me Marian.

In mij ontluikt een liefde. Een liefde voor het leven, een liefde voor mijzelf. Ik begin te stralen als de zon. En voor mij steekt een groen kopje boven de aarde uit. Zijn nieuwe leven tegemoet.

Hopelijk weet ik deze koers vast te houden, zodat ik binnenkort een prachtige bloem kan aanschouwen.

Nicole – jurist – Weer in Balans – 2010

Tubantia 8 april 2011

Tubantia 8 april 2011

Klik op de volgende afbeelding om het gescande artikel van Harry Grob (Tubantia 8-4-2011) te openen of te downloaden als PDF-document. U kunt deze bekijken in Adobe Acrobat, Apple Voorvertoning en dergelijke PDF-readers.

Klik hier voor het artikel

Personeel Actueel – Dr. Maurice de Valk

Personeel Actueel – Dr. Maurice de Valk

Personeel Actueel
Door: Dr. Maurice de Valk

Weer in Balans

Recent bezocht ik samen met mijn co-assistent een open dag bij Harry Grob. Harry geeft al een aantal jaren de personeelstraining ‘Weer in Balans’. Deze middag was vooral bedoeld om personeelsmanagers een indruk te geven van de inhoud hiervan.

De eerste spreker was Johan Siebens, gepromoveerd in de filosofie en HR-manager bij Shell. Hij zette het maatschappelijk verantwoord ondernemen (sustainable development) en stress-management uiteen. Shell doet veel onderzoek naar de invloeden op de relatie tussen mens en organisatie. Hierbij maken ze gebruik van scenariodenken: bestaande (of fictieve) problemen worden geanalyseerd en het verloop of de ontwikkeling daarvan wordt in scenario geschetst.

Niet zozeer de uitkomsten hiervan zijn belangrijk, maar met name het inzicht in alle factoren die van invloed zijn op het verloop. Dit zijn immers de invloeden die ook van belang zijn met betrekking tot de bedrijfsvoering op lange termijn. Sustainable development draait om profit, planet en people, met daaruit voortvloeiend de social performance en het welzijn van de werknemers.

De relatie mens en organisatie is veranderlijk, met name onder invloed van trends als verandering op de arbeidsmarkt, de verhoging van de pensioenleeftijd, de vergrijzing, technologische ontwikkelingen, arbeidsverkeer binnen Europa en flexibiliteit van werknemers. Wellicht de allerbelangrijkste invloedsfactor is gezondheid. Stress is een belangrijk en steeds groter wordend probleem als gevolg van de grotere psychische druk, individualisatie en verhoogde werksnelheid. Als belangrijkste stressoren noemt de heer Siebens: de manager in directe lijn, onzekerheid over de loopbaan, collega’s, hogere werklast, bureaucratie, te makkelijk of juist te moeilijke werkzaamheden, slechte communicatie, gebrek aan complimenten, conflicten en uiteraard de persoonlijke problemen van de werknemer. Stress is coherent aan de arbeidsprestaties, een bedrijf moet daarom als een levend organisme worden beschouwd. Er zal altijd een spanning zijn tussen het bedrijfsdoel (bijvoorbeeld winstgroei) en de maatschappij of de levensdoelen van de werknemer. Deze spanning moet creatief worden gebruikt om kansen te creëren om mensen zich beter te laten voelen. Centraal hierin staat de betekenis van werk in het leven van de werknemer.

Vervolgens was Harry Grob zelf aan het woord. Hij vertelde in het kort wat de basis is voor zijn trainingen. Zijn benadering komt voort vanuit diverse invalshoeken, maar veelal geïnspireerd door het holisme. Het geheel is meer dan de som der delen en mensen zijn productiever als zij zichzelf zijn. Deze training is bedoeld voor werknemers, gebaseerd op de volgende principes:

• Een gezonde geest in een gezond lichaam;

• Een mens is geen machine, alle goede veranderingen komen langzaam;

• Je kunt alleen jezelf veranderen c.q. weer in balans krijgen;

• Mensen veranderen alleen als ze dat zelf willen en zich de noodzaak daartoe bewust worden;

• Balans vinden in jezelf, niet in allerlei wonderpillen, diëten en de nieuwste gezondheidsgrillen.

Veel seminars en workshops zijn op korte termijn weinig effectief. De heer Grob probeert een menselijke verandering te bewerkstelligen. Dit proces is langzaam; tijd is een belangrijke factor. Hij gaat daarbij dan ook uit van zo’n 30 contacturen verspreid over enkele maanden.

Gebruik makend van Tai Ji, muziek en meditatie wordt een combinatie bewerkstelligd van het verbeteren van de fysieke conditie en, zeer nadrukkelijk, ontspanning. Het doel van de training is mensen meer bewust maken van hun eigen gezondheid, ze inzicht te geven in zelfkennis en zelfmanagement, op het gebeid van bijvoorbeeld relaties of lastige situaties. Hen handvatten reiken voor het eigen leven zodat zij het eigen kunnen (capaciteiten) en willen kunnen herontdekken. Het uiteindelijke doel is het verhogen van de arbeidsproductiviteit door weer in (een nieuwe) balans te komen met zichzelf.

Ten slotte vertelde een van de deelnemers over zijn ervaring met de training. Hij vertelde vooral geleerd te hebben dat hij zelf de regie heeft over zijn eigen leven en dat je je niet moet laten leven. Ook had hij meer inzicht gekregen in zijn eigen kunnen en dat hij tot het besef kwam dat niet alles wat je doet 100 % goed kan. Hierdoor heeft hij zijn werk weer kunnen hervatten. Wel benadrukte hij dat de training naar zijn inzicht niet effectief is als je je niet af en toe kwetsbaar opstelt.